امروز با همون اکیپ چهار نفره ی خودمون رفتیم تالار هنر!(فکر کنم از تالار هنر خاطره ی بدی داشته باشیم!!!)

عاطا دیر تر از همه اومد تقریبا وسطای فیلم رسید،اینم از مشکلات خوابگاهی نبودنه!!!فیلم خیلی جالبی بود(پیشخدمت از جوزف لوزی)بعد فیلم آقای عقیقی فیلم را نقد کرد،خیلی وقت بود که از یک فیلم لذت نبرده بودم!

عقیقی استاد فیلنامه نویسی عاطا بود!

برنامه ی درسی ما 4 تا طوریه که چهار شنبه،5 و جمعه تعطیلیم،دیروز 4 تایی رفتیم کوه صفه،حسابی خوش گذشت اما از یک طرف چون 4 تا دختر بودیم خیلی اذیت شدیم.

واقعا آزار دهنده است که صرف دختر بودنت باعث میشه که هر کسی باعث آزار و مزاحمت برات بشه.

از یک طرف جامعه طوری ما را بار آورده که دختر برای پسر تبدیل به یک عقده ی جنسی کشف نشده است و عکس آن نیز که البته صادق است ولی این خود مجوزی است برای هر رفتاری .

وقتی با خدا دعوا می کنم از اینکه من و امثال من را جنس لطیف و ضعیف آفریده حالم از خودم به هم می خوره!

من یک موجود بی دفاع ضعیفم،مغلوب قدرت جسمی و برتری اجتماعی تو.

عاطا و نازنین فردا میرن تهران،فقط یک روز اونجا هستن اما دلم خیلی براشون تنگ میشه،کلاس دکتر حاتمی دیگه خوش نمیگذره!

زیاد حوصله ی حرف زدن ندارم فقط دوست داشتم خاطره ی این دو روز را بنویسم خوبه آدم خنده هاش را تو خاطرش ثبت کنه،خندیدن را خوب بلد نیستم!

آدرس این وبلاگ را به چند نفر بیشتر نمیدم!

ثانیه ها را برای رسیدن به زیباترین 5 شنبه ی سال میشمارم...

تا بعد

سلام.

از این به بعد می خوام دل نوشته های خودم را تو این وبلاگ بنویسم،یه چیزی تو مایه های دفترچه خاطرات مجازی!دلم برای خودم خیلی تنگ شده!

منتظرم باشید.